ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΕΞΗΓΗΣΗ
Το έργο αυτό είναι μυθιστόρημα. Η υπόθεσή του όμως εκτυλίσσεται μέσα σε πραγματικά ιστορικά γεγονότα της εποχής του (1920-1945). Και δεν απευθύνεται στην συναισθηματική πλευρά του αναγνώστη. Κατά περίπτωση διατυπώνονται κρίσεις, απόψεις, θέσεις για κοσμοθεωρίες οικονομικά συστήματα διεθνή πολιτική ψυχοσύνθεση και κίνητρα ατόμων και ομάδων, κυοφορία του εμφυλίου στην γερμανική κατοχή.
Τα πρόσωπα του έργου ζουν κινούνται κατά περίπτωση δρουν και μετέχουν στα παραπάνω ιστορικά γεγονότα. Αναφέρονται συχνά και ιστορικά πρόσωπα. Αυτά αναγράφονται με κεφαλαία γράμματα.
Και τώρα μερικά αποσπάσματα που αναγράφονται στα δυο εξώφυλλα του βιβλίου.
...Και λίγο αργά το βράδυ μια σκιά γλιστράει έξω. Ακολουθεί μια άλλη. Και σμίγουνε οι δυο αγκαλιασμένες περπατούν για λίγο. Ύστερα σταματούν. Στα πόδια τους τυλίγεται προκλητικά το τρυφερό χορτάρι. Ανέγγιχτο, απάτητο, παρθένο. Αυτό τώρα προσφέρεται για νυφική παστάδα.
Και κάτω από το φως του φεγγαριού
και το τρεμούλιασμα των άστρων
οι δυο σκιές γίνονται μία.
Του άντρα με το κορίτσι
που τώρα γίνεται γυναίκα.
Στης νύχτας τη σιωπή
ακούνε μόνο τις καρδιές τους.
Και στη γαληνεμένη φύση
ζουν τον παράδεισό τους.
...Ένα βράδυ πριν την αναμενόμενη Ιταλική επίθεση.
Μέσα σ’αυτή τη σιωπή, μια μελωδία απλώνεται. Έρχεται από κει. Από την άλλη τη μεριά. Και είναι από χορωδία, και είναι γλυκόλαλη, είναι και απαλή. Στο αέρινο πέρασμά της, χαϊδεύει τις κορφές των δέντρων, νανουρίζει και το κοιμισμένο δάσος. Γίνεται ένα με τη σιγαλιά της νύχτας και με την ίδια τη νύχτα. Με θεία κατάνυξη οι άνδρες την ακούν και λένε μεταξύ τους.
-Μ’αυτούς θα σκοτωθούμε;
-Ναι, μ’αυτούς.
-Και δεν είναι κρίμα για μας και γι’αυτούς;
Αμίλητο το φεγγάρι ανεβαίνει στον ουρανό. Συνεχίζει στη γη η θεία μελωδία. Κι αγκαλιάζει την πλάση η γλυκιά μουσική. Κι αγκαλιάζει η πλάση τη γλυκιά μουσική. Γίνονται οι δυο το ένα. Μα είναι χωριστά δύο άλλοι. Ο υπολοχαγός Αλμπέρτο από κει, ο υπολοχαγός Ορφέας από δω.
Και κει κάτω από το αχνό
του φεγγαριού το φως
και τις δειλές των άστρων τις αχτίδες,
ησυχάζουν οι άνθρωποι οι από κει,
μα και οι άνθρωποι οι από δω.
ώσπου να έρθει η στιγμή,
που άνθρωποι δεν θα είναι πια.
Ούτε οι από κει ούτε οι από δω.
-Θεία Λενιώ, θα έρθει και ο μπαμπάς μου;
-Αν ζει, θα έρθει.
Αλλά δεν ήρθε...
ΚΑΤΟΧΗ: Οι άνθρωποι του κομμουνιστικού κόμματος, βαθιά εμποτισμένοι με την πίστη και την ιδέα πως μόνο με τη βία και τα όπλα θα ανατρέψουν το αστικό καθεστώς, είναι πανέτοιμοι για τον αγώνα αυτόν. Τώρα τους δίνεται η ευκαιρία. Ιδρύουν το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ).
Ο ΣΠΟΡΟΣ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ: Η οργάνωση του ΕΑΜ, κυριαρχούμενο από το ΚΚΕ, προκαλεί την αντίδραση μιας άλλης μερίδας του ελληνικού λαού. Είναι αυτή, που δεν θέλει να επιβληθεί, μετά την απελευθέρωση, το κομμουνιστικό καθεστώς στη χώρα. Πότε και πώς θα αντιδράσει; Ο σπόρος του εμφύλιου ρίχνεται.
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ: Μπορούσε κανείς να δει το θάνατο με όλες τις μορφές του. Καμιά από τις φρικαλεότητες, που είναι συνηθισμένες (στον εμφύλιο) δεν έλειψε.
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ: Τρία είναι τα δυνατά συστήματα διακανονισμού των περιουσιακών σχέσεων. Εκείνο όπου οι πάντες έχουν «κοινά» τα πάντα, εκείνο όπου τίποτα δεν έχουν «κοινό» και εκείνο όπου άλλα μεν είναι «κοινά», άλλα όχι.
…Από αυτούς που φωνάζουν για ισότητα, τους πιο πολλούς τους καίει: γιατί να μην έχουν αυτοί, τα όσα έχουν κάποιοι λίγοι. Και αν αυτοί θα είχαν τα όσα έχουν κείνοι οι λίγοι, τότε δεν θα τους καίγονταν καρφί, που δε θα είχαν οι πολλοί.
ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ – ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ: Γνωρίζουμε εξ ίσου και οι δύο, ότι κατά τη συζήτηση των ανθρώπινων πραγμάτων, το επιχείρημα του δικαίου αξία έχει, όπου ίση δύναμη υπάρχει προς επιβολή του. Ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύνατος παραχωρεί ότι του επιβάλλει η αδυναμία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου