ΤΟ ΜΗΛΟΝ ΤΗΣ ΕΡΙΔΟΣ
ή
ΤΟ ΜΗΛΟΝ ΤΗΣ ΕΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΟΡΩΝΙΣ
Η Μυθολογία...
ΤΟ ΜΗΛΟΝ ΤΗΣ ΕΡΙΔΟΣ είναι γνωστό από τη μυθολογία μας.
Έρις η θεά από οργή παρακινούμενη έριξε ανάμεσα στις τρεις ωραιότερες θεαινές ¨Ηρας - Αθηνάς και Αφροδίτης, ένα μήλο επάνω στο οποίο ήταν η επιγραφή «Τη καλλίστη». Έτσι οι τρεις θεαινές έριζαν μεταξύ τους ποια είναι η ωραιότερη, για να το πάρει.
...Ο Μύθος...του έργου μου
Στο έργο μου αυτό ΜΗΛΟ ΤΗΣ ΈΡΙΔΑΣ είναι μια ωραιοτάτη μαθήτρια της τετάρτης τάξης του Γυμνασίου (σήμερα πρώτης Λυκείου). Γι αυτήν την μαθήτρια έριζαν και θα ερίζουν δυο μαθητές της έκτης τάξης (σήμερα τρίτης Λυκείου), για το ποιος θα κερδίσει την καρδιά της.
...η ιστορία...
«ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΟΡΩΝΙΣ»
το 1948 στη βράση του εμφυλίου πολέμου ο στρατός του ΚΚΕ οργανώνεται αμυντικά με οχυρώσεις πάνω στα δυο γειτνιάζοντα όρη Γράμμος και Βίτσι. Από εδώ θα εξορμά τις επιθετικές του ενέργειες. Από την άλλη, ο Εθνικός Στρατός με βάση το «ΣΧΕΔΙΟ ΚΟΡΩΝΙΣ» προετοιμάζεται να εξορμήσει, να τα κυριεύσει, να καταστρέψει τα οχυρά και να τα διατηρήσει ο ίδιος. Με μια λοιπόν επιτρεπτή λογοτεχνικώς προσομοίωση, τα δυο βουνά καθίστανται «Μήλο της Έριδας» μεταξύ των αντιμαχομένων. Ποιος θα τα πάρει; Το Σχέδιο αυτό το έχει συντάξει ο Στρατηγός Γκλαβάνης (για ευνόητους λόγους δεν αναφέρω το αληθές επώνυμό του). Θα αναφερθεί το Σχέδιο στη σειρά του.
...το αποτέλεσμα;...
Στην αναταραχή που επακολούθησε, αναμειγνύονται τώρα στο έργο δύο Αξιωματικοί. Μόνιμος Λοχαγός ο ένας, έφεδρος Υπολοχαγός ο άλλος. Πρόκειται για τους δύο παραπάνω συμμαθητές, που έριζαν για την καρδιά της ωραιοτάτης μαθήτριας, που τελικά την κέρδισε ο ένας. Αυτός ο ένας καταγγέλλει τον άλλον για προδοσία εν ώρα πολέμου. Ότι δηλαδή ο άλλος παρέδωσε στον εχθρό το όλο ή μέρος του «ΣΧΕΔΙΟΥ ΚΟΡΩΝΙΣ». Αυτός ο άλλος καταδικάζεται από το έκτακτο Στρατοδικείο, χωρίς καν να κλητευθεί, σε ισόβια δεσμά...
...επιβαλλόμενη επεξήγηση...
Η καταγγελία του ενός, η ερήμην καταδίκη του άλλου και η περαιτέρω πορεία της υπόθεσης αυτής, συνιστούν ένα μέρος του μυθιστορήματος. Όχι της πραγματικότητας. Γι' αυτό και παρίσταται ανάγκη να συμμετέχει και το όνομα Στρατηγός Γκλαβάνης. Όμως όχι πλέον ως ένα ιστορικό πρόσωπο. Αλλά ένα πρόσωπο φανταστικό. Όπως τα λοιπά πρόσωπα του μυθιστορήματος. Ουδεμία ανάμειξη ή συμμετοχή του.
Σ' ένα διάλειμμα κάποιου Γυμνασίου ένας μαθητής μεγαλύτερης τάξης πλησιάζει τον πρωτοετή Δημόκριτο
- Ρε μπαγάσα πού το γνωρίζεις εσύ «Το μήλο της Έριδος»;
- Για ποιο μήλο ρωτάς ρε φίλε;
-Για την Πόπη ρε. Την Ποπίτσα!
Εδώ οι μικροί την χαλβαδιάζουν και οι μεγάλοι την διεκδικούν. Η Πόπη έχει γίνει «το μήλο της Έριδος» μεταξύ τους.
Χάραμα 28 Οκτωβρίου 1940 στη Θεσσαλονίκη, οι σειρήνες του πολέμου ουρλιάζουν. Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο.
Σε λίγο ο Γιώργος, έφεδρος ανθυπολοχαγός τώρα, καταφθάνει στην πόρτα του σπιτιού της Πόπης, φοιτήτρια τώρα. Την βρίσκει κλειδωμένη με ένα σημείωμα καρφιτσωμένο πάνω της:
Αγαπημένε μου
Έφυγα βιαστικά για να προφτάσω το Λεωφορείο της Βέροιας. Όμως αν σταθείς μπροστά της και κλείσεις τα μάτια, θα με δεις όρθια και δακρυσμένη να σ' αποχαιρετώ.
Να πας στο καλό Γιώργο μου και να επιστρέψεις ζωντανός.
....................................................................
Πολυαγαπημένη μου
Άνθος αξιοζήλευτο απ' όλα της γης τα άνθη.
Δεν σε πρόφτασα. Κι εμείς ξεκινούμε για τον σιδηροδρομικό σταθμό. Από εκεί τα τρένα θα μας μεταφέρουν προς το μέτωπο.
Εάν επιζήσω του πολέμου, ξέρω. Τα είπαμε. Εσύ θα έχεις πάρει χωριστά το δρόμο της ζωής σου. Το ίδιο κι εγώ. Μα αν κατά τύχη κάπου διασταυρωθούν οι δρόμοι μας, θα είμαστε δύο ξένοι. Δύο ξένοι με κοινά τα εφηβικά και νεανικά μας όνειρα.
Μα αν μοίρα κακή το θέλει, κάπου να πέσω και να μην ξανασηκωθώ, τότε και μόνον τότε, σε παρακαλώ πολύ, άναβε και για μένα ένα κερί.
- Ρε μπαγάσα πού το γνωρίζεις εσύ «Το μήλο της Έριδος»;
- Για ποιο μήλο ρωτάς ρε φίλε;
-Για την Πόπη ρε. Την Ποπίτσα!
Εδώ οι μικροί την χαλβαδιάζουν και οι μεγάλοι την διεκδικούν. Η Πόπη έχει γίνει «το μήλο της Έριδος» μεταξύ τους.
Χάραμα 28 Οκτωβρίου 1940 στη Θεσσαλονίκη, οι σειρήνες του πολέμου ουρλιάζουν. Η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο.
Σε λίγο ο Γιώργος, έφεδρος ανθυπολοχαγός τώρα, καταφθάνει στην πόρτα του σπιτιού της Πόπης, φοιτήτρια τώρα. Την βρίσκει κλειδωμένη με ένα σημείωμα καρφιτσωμένο πάνω της:
Αγαπημένε μου
Έφυγα βιαστικά για να προφτάσω το Λεωφορείο της Βέροιας. Όμως αν σταθείς μπροστά της και κλείσεις τα μάτια, θα με δεις όρθια και δακρυσμένη να σ' αποχαιρετώ.
Να πας στο καλό Γιώργο μου και να επιστρέψεις ζωντανός.
....................................................................
Πολυαγαπημένη μου
Άνθος αξιοζήλευτο απ' όλα της γης τα άνθη.
Δεν σε πρόφτασα. Κι εμείς ξεκινούμε για τον σιδηροδρομικό σταθμό. Από εκεί τα τρένα θα μας μεταφέρουν προς το μέτωπο.
Εάν επιζήσω του πολέμου, ξέρω. Τα είπαμε. Εσύ θα έχεις πάρει χωριστά το δρόμο της ζωής σου. Το ίδιο κι εγώ. Μα αν κατά τύχη κάπου διασταυρωθούν οι δρόμοι μας, θα είμαστε δύο ξένοι. Δύο ξένοι με κοινά τα εφηβικά και νεανικά μας όνειρα.
Μα αν μοίρα κακή το θέλει, κάπου να πέσω και να μην ξανασηκωθώ, τότε και μόνον τότε, σε παρακαλώ πολύ, άναβε και για μένα ένα κερί.
Εις ανάμνηση
"Ενθυμούμεθα όλοι ασφαλώς την μωράν προπαγάνδα, η οποία προηγήθη της μεγάλης μάχης του Γράμμου το 1948. Από χείλη επισήμων και ανεπισήμων εδόθη η υπόσχεσις, ότι «αι επιχειρήσεις εκείναι, θα ετερμάτιζον τον συμμοριακόν
πόλεμο». Με ολίγον κοινόν νου θα είχε αποφευχθεί η δοκιμασία του Εθνικού Στρατού, η οποία παρ΄ολίγον να αποβεί ολεθρία"
Π. ΣΙΦΝΑΙΟΣ "Στοιχεία Προπαγάνδας" 1949, σελ 12
Διδάχθηκε στη Σχολή Διαφωτιστών του Στρατού.
- Καλημέρα σας, κ. Δημόκριτε. Είμαι ο Παυλίδης Χρήστος.
- Καλημέρα Χρήστο. Κάθισε. Πρέπει να με θυμάσαι. στην ίδια Ταξιαρχία ήμασταν. Πώς και δεν ήρθες να με δεις;
- Ε, εγώ ψήφισα Πλαστήρα.
- Και τι μ' αυτό;
- Τώρα ξέρεις. Στενός ο κύκλος εδώ. Θα μ' έβλεπε κανένα μάτι και θα έλεγε "Βρε τον Χρήστο! Και μας παριστάνει τον Δημοκρατικό"
- Γιατί Χρήστο; Εμείς δεν είμαστε Δημοκρατικοί; Κουτσά στραβά η Δημοκρατία λειτουργεί.
- Μωρέ όλοι το ίδιο είμαστε. Αλλά ξύνουμε τα νύχια μας, για να δημιουργούμε αγεφύρωτες διαφορές και να σφαζόμαστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου