ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ (2004, σελίδες 800 σε δύο τόμους)

Ιστορικό και πολιτικοκοινωνικό μυθιστόρημα.

ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΣΜΟΣ

Κατά την Ελληνική μυθολογία ο Προκρούστης ήταν ένας θηριώδης ληστής με πεδίο δράσης του στην περιοχή της Ελευσίνας. Ο δυστυχής οδοιπόρος που θα έπεφτε στα χέρια του μεταφερόταν στην καλύβα του. Εδώ ο ληστής τον ξάπλωνε στο κρεβάτι του και τον έδενε πάνω σ’ αυτό.

Αν το θύμα ήταν πιο κοντό από το μήκος του κρεβατιού, ο ληστής το τραβούσε από τα πόδια, ως ότου το σώμα του θύματος ισοζυγιστεί με το μήκος του κρεβατιού. Αν εξ αντιθέτου τα πόδια του θύματος ξεπερνούσαν το μήκος του κρεβατιού, τότε έκοβε με πριόνι το υπερβάλλον.

Αν μια κοσμοθεωρία θεωρεί εαυτήν ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια, προτείνει δε ως κοσμοσωτήριο μέσο για μια κοινωνία ένα συγκεκριμένο πολιτικοοικονομικό σύστημα, τότε οι μύστες της τείνουν να το επιβάλλουν και να το διατηρήσουν. Μοναδικά μέσα τους θα είναι κατ’ ανάγκη: ένα ολοκληρωτικό μονοκομματικό καθεστώς, η βία, ο καταναγκασμός και η καταστολή. Γι αυτό και ο κάθε πολίτης πρέπει να προσαρμόζεται σ’ αυτό ένα τέτοιο καθεστώς προσομοιάζει πλήρως με την ΚΛΙΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ.

Αν ένα μέλος της κοινωνίας αυτής διάγει βίο σιωπηλό, δεν εκθειάζει, δε χειροκροτεί, θεωρείται εν δυνάμει ανατρεπτικό, γιατί δεν εκπληρώνει τις προσδοκίες του καθεστώτος. Αν πάλι κάποιο μέλος διανοηθεί να διανοίξει πλατύτερους ή διαφορετικούς ορίζοντες, τότε υπερακοντίζει τα όρια του καθεστώτος και θεωρείται ως «Δρων ανατροπέας».

Και για τους δυο το καθεστώς λαμβάνει τα μέτρα του.

Η υπόθεση του μυθιστορήματός μου διαδραματίζεται σε μια εποχή, στην οποία διεξάγονταν έντονες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις. Αντικείμενό τους τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα, που αποσκοπούν στη βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών μέσα στις οποίες θα ζουν οι ανθρώπινες κοινωνίες. Στην πραγματικότητα όμως δύο ήταν οι κυρίαρχες. Ασυμβίβαστες μεταξύ τους και άκρως συγκρουσιακές.

α. Η ιδεολογία της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας με την οικονομία της αγοράς και

β. Η ιδεολογία της δικτατορίας του προλεταριάτου κατά την κομμουνιστική θέση με κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας.

Παράλληλα την ίδια εποχή η ανθρωπότητα γνωρίζει έναν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μέσα στον ίδιο τον εικοστό αιώνα. Σ’ αυτόν άθελά της εμπλέκεται και η Ελλάδα. Το αποτέλεσμα γι αυτήν είναι να υποστεί μι τριπλή κατοχή στα έτη 1941-44. Ακριβώς στην περίοδο αυτής της κατοχής, δίδεται η ευκαιρία στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας να ανδρωθεί κα να ενδυναμωθεί τόσο ώστε να τεθεί το δίλημμα:

Δημοκρατία ή Κομμουνισμός;

Το δίλημμα αυτό λύθηκε με έναν επταετή εμφύλιο πόλεμο (1943-49), με νίκη της Δημοκρατίας. Παγκοσμίως δε το δίλημμα αυτό επιλύθηκε από μόνο του. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 τα κομμουνιστικά καθεστώτα καταρρέουν από μόνα τους σε όποια χώρα έχουν επιβληθεί. Πώς διατηρήθηκαν όμως στα χρόνια της «δόξας» τους; Όλοι το γνωρίζαμε. Επισήμως όμως διαπιστώνεται μετά τη λήξη της διάρκειάς τους

Το 1997 κυκλοφορεί στη Γαλλία ένα βιβλίο με τον τίτλο

LE LIVRE NOIR DU COMMUNISME
Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού

Συγγραφείς του έξι Γάλλοι ιστορικοί. Οι Stéphane Courtois, Nicolas Werth, Jean-Louis Panné, Andrzej Paczkowski, Karel Bartošek, Jean-Louis Margolin.

Μετά από επιτόπιες έρευνες των συγγραφέων αυτών, αποδείχθηκε ότι τα θύματα των καθεστώτων αυτών σε βάρος των λαών τους ανέρχονται σε εκατό εκατομμύρια με ανάλυση κατά χώρα.

Ύστερα από τα παραπάνω, αποδεικνύεται αυτό που στις Δημοκρατικές χώρες ήταν γνωστό. Ότι η κομμουνιστική ιδεολογία με το ολοκληρωτικό πολιτικό καθεστώς που επέβαλε και με την κατάργηση της ιδιοκτησίας στην οικονομία, κρύβει μέσα στην καρδιά της την τάση επιβολής και διατήρησής της με τη βία, τον εξαναγκασμό και την καταστολή. Την εγγενή αυτή τάση θα την παρακολουθήσετε στην πορεία του έργου μου, στο οποίο έδωσα τον τίτλο που αρμόζει:

ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΚΡΟΥΣΤΗ

Όλοι οι λαοί επιθυμούν και επιδιώκουν αλλαγές στον τρόπο διακυβέρνησής τους και στην κατά το δυνατόν δίκαιη κατανομή του εθνικού προϊόντος τους, σύμφωνα με την εξέλιξη των ιδεών και των συνθηκών παραγωγής. Αυτό είναι το χάρισμα της Δημοκρατίας. Μεταβάλλεται και προσαρμόζεται αναίμακτα. Και σε τελευταία ανάλυση:

«Καμία αλλαγή της κοινωνίας δεν αποκτά τη νομιμότητά της, 
όταν επιβάλλεται έτσι, ώστε στο όνομά της 
να θυσιάζονται οι ελευθερίες του ατόμου.»



Βιβλιογραφία

Ως συγγραφέας του έργου αυτού, επιδίωξα να εμφανίσω στον αναγνώστη ανάγλυφη την εικόνα της εποχής. Για αυτό παρέστη ανάγκη να προστρέξω και να συμβουλευθώ, κατά περίπτωση, βιβλία των παρακάτω συγγραφέων:

1. Αβέρωφ Γεώργιος, Πολιτικός και συγγραφέας
«Φωτιά και τσεκούρι»

2. Βαφειάδης Μάρκος, Στρατιωτικός αρχηγός του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (Δ.Σ.Ε.) και πρωθυπουργός της επαναστατικής κυβέρνησης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας
«Απομνημονεύματα»

3. Γ.Α.Λ.,
«Η κατά της Μακεδονίας επιβουλή»
Έκδοση δεύτερη 1996

4. Γενικό Επιτελείο Στρατού,
«Ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος 1940-41»

5. Ζαούσης Αλέξανδρος, Ιατρός – Ιστορικός
«Η τραγική Αναμέτρηση»

6. Καργάκος Σαράντης, Εκπαιδευτικός - Ιστορικός
«Από το Μακεδονικό ζήτημα στην εμπλοκή των Σκοπίων»

7. Καζάκης Νεόκ.,
«Το Μακεδονικό πρόβλημα»

8. Κολλιόπουλος Ιωάννης, Καθηγητής Πανεπιστημίου
«Λεηλασία Φρονημάτων»

9. Μπαρτζώκας Βασίλειος, Πολιτικός επίτροπος στο Δ.Σ.Ε. του ΚΚΕ
«Εθνική Αντίσταση και Δεκέμβριος 1944»

10. Παπαϊωάννου Αχιλλέας. Διοικητής ταξιαρχίας του Δ.Σ.Ε.
« Η διαθήκη του Νίκου Ζαχαριάδη»

11. Παπάγος Αλέξανδρος, Αρχιστράτηγος
«Ο πόλεμος της Ελλάδας 1940 – 41».

12. Πλούμης Δημήτριος, Στρατιωτικός
«Η Ελληνική τραγωδία 1946 – 1949»

13. Ρούσος Γεώργιος, Ιστορικός
«Νεώτερη Ιστορία του ελληνικού Έθνους»

14. Τερζάκης Άγγελος, Συγγραφέας – Λογοτέχνης
«Η Ελληνική Εποποιία 1940 – 41»

15. Τσιούλκας Κων/νος, Γυμνασιάρχης
«Συμβολαί εις την διγλωσσίαν των Μακεδόνων»

16. Φαράκος Γρηγόριος, Πρώην Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ
α. «Δεκέμβριος 1944»
β. «Άρης Βελουχιώτης»

17. Χατζηπαναγιώτου Γ. (Καπετάν Θωμάς),
«Η πολιτική διαθήκη του Άρη Βελουχιώτη»

18. Χατζής Θανάσης, Ανώτατο Στέλεχος του ΚΚΕ
«Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε»

19. Χολέβας Ι.,
«Οι Έλληνες Σλαβόφωνοι της Μακεδονίας»

20. Χρυσοχόου Αθανάσιος, Στρατιωτικός, Γενικός Διοικητής Μακεδονίας στην κατοχή
«Η κατοχή εν Μακεδονία»

21. Ακαδημία Επιστημών της «Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών» ή Σοβιετικής Ένωσης (τίτλοι της Ρωσικής Αυτοκρατορίας)
«Διαλεκτικός Υλισμός»

22. Le livre noir du communisme, «Η μαύρη βίβλος του Κομμουνισμού» έξι Γάλλων ιστορικών υπό την επίβλεψη του Stéphane Courtois, σε ελληνική μετάφραση.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου